ÖZET
Orta veya yüksek riskli kas yayılımı olmayan mesane tümörlerinde, cerrahi sonrası adjuvan intravezikal tedaviye ihtiyaç duyulur. Önceden yayınlanmış geniş meta-analizlere dayanan akış şemaları bu hastalara ya Bacillus Calmette-Gue´ rin (BCG) ya da mitomycin C (MMC) kullanımını önerir. Bununla birlikle bireysel data tabanına dayanan meta-analizler altın standarttır.
Amaç: Randomize çalışmalardan elde edilmiş bireysel hasta datalarının meta-analizlerine dayanarak BCG ve MMC'in etkinliğinin karşılaştırılması
Materyal-Metot: Çalışmalar Medline ve derleme makaleler arasından seçildi. Çalışmayla ilgili araştırmacılar ile bireysel hasta datalarına ulaşmak için temasa geçildi. İlaçlar karşılaştırılırken rekürrens zamanı, progresyon, genel ölüm, kansere özgü ölüm parametreleri kullanıldı.
Bulgular: 2820 hastayı içeren dokuz çalışma değerlendirildi ve tüm hastaların bireysel hasta datalarına ulaşıldı. %71 hasta primer, %54 Ta, %43 T1, %25 G1, %58 G2, %16 G3'dü ve 7 hastada önceden intravezikal kemoterapi hikayesi mevcuttu. Ortalama takip süresi 4.4 yıldı, %43 hastada rekürrens gözlendi. BCG ve MMC arasında ilk rekürrens görülme süresi açısından (p = 0.09) fark görülmedi. BCG ile MMC karşılaştırıldığında BCG idame tedavisi verilen çalışmalarda rekürrens riskinin %32 azaldığı görülürken (p < 0.0001), BCG verilen ancak idame tedavisi verilmeyen grupta riskin %28 arttığı ( p = 0.006) görüldü. BCG idame tedavisi, daha önceden MMC ile kemoterapi almış veya almamış hastalarla karşılaştırıldığında daha fazla etkiliydi. Progresyon, sağkalım ve ölüm nedeni verilerine ulaşılabilmiş 1880 hastalık alt grup incelendiğinde, %12 progresyon saptandı. %24 hasta öldü ve bunların %30'unun ölüm nedeni mesane kanseriydi. Uzun dönem sonuçlar açısından istatistiksel anlamlı bir farkılık saptanmadı.
Sonuç: MMC'ye üstünlüğü gösterilmiş BCG ile idame tedavisi, rekürrensin proflaksisi için gereklidir. Önceden uygulanmış intravezikal kemoterapi bu yaklaşımı değiştirmedi. İstatistiksel olarak progresyon üzerinde anlamlı bir farklılık yoktu.
