ÖZET

Radikal sistektomi sonrası üst üriner sistemde %4-%6 hastada nüks görülmektedir. Görülen nüksler sıklıkla ileri evrede olup, nüks sonrasında hastaların sağkalım oranları belirgin derecede düşüktür. Bu derlemede radikal sistektomi sonrasında üst üriner sistem tümörlerinin gelişmesi açısından risk faktörleri üzerinde durulacak, tanısal yöntemler ve bu hastalara yaklaşım hakkında literatürden elde edilen veriler değerlendirilecektir. Radikal sistektomi sonrası üst üriner sistemde nüks olan hastaların progresyon oranları oldukça yüksektir. Nüks gelişmesi için risk oluşturabilecek faktörler; daha önce kasa invaze olmayan mesane kanseri öyküsü olması, çoklu tümör olması, karsinoma in-situnun eşlik etmesi, üreterin en alt ucunda tümör olması, prostatic üretrada tümör olması, tümör derecesi ve lenf bezi tutulumu olarak sıralanabilir. Tanısal yöntem olarak bilgisayarlı tomografi ve sitoloji kullanılmaktadır. Ancak tanısal yöntemlerin asemptomatik hastalarda rutin olarak kullanılması tartışmalıdır. Bu hastaların tedavisinde altın standart nefroüreterektomidir. Bu işlem sırasında üreterin tamamının üreterointestinal anastomoz dahil çıkarılması gereklidir. Tedavi planlanırken hastanın genel durumu, hastalığın evresi ve daha önce uygulanan radikal sistektomi ve üriner diversiyon tekniği göz önünde bulundurulmalıdır. Radikal sistektomi sonrası hastaların takibinde üst üriner sistemde nüks açısından dikkatli olunmalıdır. Risk faktörleri olan olgularda rutin takip uygulanmalı ve nüks gelişmesi halinde hastanın genel durumu, hastalığın evresi ve daha önce uygulanan radikal sistektomi ve üriner diversiyon tekniği göz önünde bulundurularak tedavi planlaması yapılmalıdır. (Üroonkoloji Bülteni 2014;13:79-83)